در علم مواد ، یک ترکیب پلیمری یا مخلوط پلیمری ، عضوی از کلاسی از مواد مشابه آلیاژهای فلزی است که در آن حداقل دو پلیمر با هم ترکیب می‌شوند تا ماده جدیدی با خواص فیزیکی متفاوت ایجاد کنند. [1]
تاریخچه
در طول دهه های 1940، 50 و 60، توسعه تجاری مونومرهای جدید برای تولید پلیمرهای جدید بی پایان به نظر می رسید. در این دوره، کشف شد که توسعه تکنیک های جدید برای اصلاح پلیمرهای موجود از نظر اقتصادی مقرون به صرفه خواهد بود.
اولین تکنیک اصلاح توسعه یافته پلیمریزاسیون، به عبارت دیگر، پلیمریزاسیون مشترک بیش از یک نوع پلیمر بود.
یک فرآیند جدید اصلاح پلیمرها، بر اساس یک مخلوط مکانیکی ساده از دو پلیمر، اولین بار زمانی ظاهر شد که توماس هنکاک یک مخلوط از لاستیک طبیعی با گوتاپرکا دریافت کرد . این فرآیند یک کلاس پلیمری جدید به نام “ترکیب پلیمری” ایجاد کرد.
مفاهیم اساسی
مخلوط های پلیمری را می توان به طور کلی به سه دسته تقسیم کرد:
- مخلوط های پلیمری غیر قابل امتزاج (مخلوط های پلیمری ناهمگن): این گروه به مراتب پرجمعیت ترین گروه است. اگر ترکیب از دو پلیمر ساخته شود، دو دمای انتقال شیشه ای مشاهده می شود.
- ترکیبات پلیمری سازگار : مخلوط پلیمری غیر قابل امتزاج که خواص فیزیکی یکنواخت ماکروسکوپی از خود نشان می دهد. خواص یکنواخت ماکروسکوپی معمولاً به دلیل برهمکنش های به اندازه کافی قوی بین پلیمرهای جزء ایجاد می شود. [2]
- مخلوط پلیمری امتزاج پذیر (مخلوط پلیمری همگن): ترکیب پلیمری که ساختاری تک فازی است. در این حالت یک دمای انتقال شیشه ای مشاهده خواهد شد.
استفاده از اصطلاح آلیاژ پلیمری برای یک ترکیب پلیمری ممنوع است، زیرا اصطلاح قبلی شامل کوپلیمرهای چند فازی می شود اما ترکیبات پلیمری ناسازگار را حذف می کند. [3]
نمونه هایی از مخلوط های پلیمری قابل اختلاط:
- هموپلیمر – هموپلیمر:
- پلی فنیلن اکسید (PPO) – پلی استایرن (PS): نوریل که توسط جنرال الکتریک پلاستیک در سال 1966 توسعه یافت (اکنون متعلق به SABIC است ). امتزاج پذیری دو پلیمر در نوریل به دلیل وجود یک حلقه معطر در واحدهای تکراری هر دو زنجیره است.
- پلی اتیلن ترفتالات (PET) – پلی بوتیلن ترفتالات (PBT)
- پلی (متیل متاکریلات) (PMMA) – پلی وینیلیدین فلوراید (PVDF)
- هموپلیمر – کوپلیمر :
- پلی پروپیلن (PP) – EPDM
- پلی کربنات (PC) – آکریلونیتریل بوتادین استایرن (ABS): Bayblend، Pulse، Anjablend A
از مخلوط های پلیمری می توان به عنوان الاستومر ترموپلاستیک استفاده کرد